Most „Wojciech” w Zabrzu wpisany do rejestru zabytków. Ma ponad 100 lat!

Wybudowany pomiędzy 1910 a 1913 rokiem most zsypowy „Wojciech” został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa śląskiego. Był jednym z najważniejszych elementów infrastruktury punktu rozładunku piasku podsadzkowego w kopalni „Hedwigswunsch”.

Znajdujący się w rejonie ulicy Wojciecha Drzymały na terenie dzielnicy Zabrza – Biskupic – most zsypowy był związany z działalnością kopalni węgla kamiennego „Hedwigswunsch”. Po 1945 roku kopalnia funkcjonowała pod nazwą „Jadwiga, a od 1948 roku jako kopalnia „Wincenty Pstrowski”. Most był częścią linii kolejowej piaskowej, po niemiecku Sandbahn. Pyskowicka kolej piaskowa należała do 1945 roku do firmy „Sandbahngesellschaft der Gräflich von Ballestremschen und A. Borsigschen Steinkohlenwerke”, która dostarczała piasek podsadzkowy do kopalni.

Służył przed wojną, jak i po niej!

Linia kolejowa służąca do pyskowickiej kolei piaskowej została wybudowana w latach 1911 – 1913. W związku z tym most „Wojciech” prawdopodobnie powstał pomiędzy 1910 a 1913 rokiem. Most postawiono wraz ze zbiornikiem piasku przy szybie wentylacyjnym i transportowym „Euling” wybudowanym w 1870 roku. Szyb nazywano również „Holzschacht”, a w czasach PRL „Wojciech”. W 1913 roku przystosowano szyb do pompowania podsadzki. – Tory mostowy i objazdowy umieszczono na sztucznych nasypach na zachód od szybu, pomiędzy nieistniejącym już wiaduktem nad linią kolejową „Presußagu” (19,950 km) oraz wiaduktem nad dzisiejszą ul. W. Drzymały (20,420 km). Stalowe konstrukcje zsypów szybów „Euling” oraz „Piaskowy III” dostarczyła huta „Laurahütte” („Huta Laura”) z Siemianowic Śląskich. Most „Wojciech” rozwiązano jako konstrukcję stalową, nitowaną, jednotorową, jednoprzęsłową, rozpiętą na dwóch betonowych przyczółkach, z przęsłem kratownicowym z jazdą dołem – informują pracownicy Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Katowicach.

Most „Wojciech” mógł być wzorowany na oddanym w 1909 roku moście zsypowym szybu „Carnall” w kopalni „Królowa Luiza”.

Most istniał w pierwotnej formie z 1913 roku do początku lat 70. XX w., od początku jego parametry były dostosowane do obsługi kolei normalnotorowej, czym zapewniły użyteczność po 1945 roku. Most stanowił element państwowej sieci górnośląskich kolei piaskowych pod nazwą „Przedsiębiorstwo Materiałów Podsadzkowych Przemysłu Węglowego”.